Η διαφθορά σε δικαιοσύνη και άλλους θεσμούς δεν είναι πλέον θέμα ηθικής επιλογής αλλά συστηματικής επιβολής, δεν μπορείς να ξεφύγεις ακόμα και να θέλεις.

 Όλα είναι θέμα εθνικής ταυτότητας και συμμετοχής σε αυτήν. Μόνο το μέλος ενός έθνους που υπάρχει και ζει για αυτό ως τμήμα του και όχι ως άτομο θα πράξει κάτι καλό για το σύνολο. 

Αν περιμένουμε απλοί άνθρωποι που απλώς κάνουν μια δουλειά για να ζήσουν να τα βάλουν με τεράστια συμφέροντα διακινδυνεύοντας την οικογένεια τους πλανιόμαστε.

Οι περισσότεροι θα διαλέξουν πολιτική ή άλλη πλευρά για να επιβιώσουν. Όχι απαραίτητα για να ωφεληθούν αλλά για να επιβιώσουν. 

Ακόμα και εκείνοι, που θα βάλουν το λειτούργημα τους πάνω από ο,τιδήποτε άλλο, απλώς δεν θα φτάσουν ποτέ σε αξιώματα τέτοια ώστε να μπορούν να παίρνουν αποφάσεις για ύψιστης σημασίας θέματα.

Δεν λύνεται λοιπόν το πρόβλημα, απλώς ανακατεύοντας το καμένο φαγητό. 

Το πρόβλημα μας είναι πρόβλημα πολιτισμού, η τεράστια απόσταση που έχουμε πάρει από τον Ελληνικό πολιτισμό, είναι θέμα εθνικής παιδείας.

Πρέπει δηλαδή όχι μόνο να φύγουμε μακριά από εθνικισμούς και διεθνισμούς, όχι απλώς να μην κάτσουμε στο κέντρο, στο ενδιάμεσο αυτών των δύο αλλά να αλλάξουμε σελίδα και να φύγουμε μακριά από αυτούς τους δύο. 

Μόνο μια δεύτερη ουσιαστικότερη Ελληνική Αναγέννηση μπορεί να λύσει τέτοια δύσκολα θέματα αλλά τι να πούμε για μια Ρωμαίικη και όχι «Ελληνική» χώρα που ακόμα κρατά ασπίδα και απωθεί την πρώτη Ελληνική αναγέννηση.

Ο κόσμος τώρα απλώς χειραγωγείτε συναισθηματικά πηγαίνοντας από το ένα άκρο του σημερινού  πολιτικού συστήματος στο άλλο ή από την απόλυτη υποταγή στην απόλυτη αφασία και υποτιθέμενης ελευθερίας.