Δείτε πόσο αυξήθηκε η ζήτηση για ανεμογεννήτριες και ποιος ηγείται στην παραγωγή τους, παγκοσμίως.

Η πράσινη ανάπτυξη είναι το μέλλον. Αυτό που εγώ βλέπω ως πιθανό λάθος είναι η κρατική επένδυση σε αυτήν για παραγωγή άμεσου ηλεκτρισμού. 

Για εμένα το κράτος θα έπρεπε να επενδύει στην παραγωγή υδρογόνου μέσω των ανανεώσιμων πηγών, ώστε να υπάρχουν αποθέματα ενέργειας.

Αλλά αυτό θα είχε νόημα μόνο αν όλη παγκόσμια επιστήμη στρεφόταν στην πιο αποδοτική και καθαρή ενέργεια που υπάρχει, αυτή του υδρογόνου. Εκτός αν καταφέρουν να ανακαλύψουν μπαταρία από εύκολο πράσινο υλικό και με μεγάλη αποθηκευτική ικανότητα. Τότε θα ήταν η καλύτερη μορφή ενέργειας η αιολική, ηλιακή και όχι το υδρογόνο. 

Αν και για μεγάλες επιχειρήσεις, στρατιωτικά, η καλύτερη και δυνατότερη θα παρέμενε το υδρογόνο. 

Για τις άμεσες καταναλώσεις θα έπρεπε να δοθεί βάρος στην οικιακή ηλιακή και μετά στην αιολική. 

Ο στόχος δηλαδή να είναι η αυτονόμηση των οικιών και επιχειρήσεων. 

Να μην εξαρτώνται οι οικίες από κανένα πάροχο ηλεκτρικής ενέργειας. 

Αν η επιχειρηματικότητα στραφεί προς τα εκεί σε λίγο τα συστήματα θα είναι όλο και μικρότερα, όλο και αποδοτικότερα, όλο και οικονομικότερα.  

Το ίδιο νομίζω συμβαίνει και στα οχήματα. 

Μεγάλη πονηράδα θεωρώ ότι είναι το να παράγονται ηλεκτρικά αυτοκίνητα χωρίς να έχουν σύστημα φόρτισης από τον ήλιο και τον άνεμο όσο είναι σταθμευμένα αλλά να είναι υποχρεωμένα να φορτίζουν μόνο από το δίκτυο. 

Υπάρχουν και μπορεί να δημιουργηθεί αιολική φόρτιση από συστήματα που θα ήταν σαν μικροί αεραγωγοί στα αυτοκίνητα. Επειδή φυσικά δεν εννοώ να έχει το κάθε αυτοκίνητο μια ανεμογεννήτρια σαν αυτές που γνωρίζουμε, θα ήταν κάπως αστείο. 

Πιθανότατα δεν θα μπορούσε να είναι εντελώς ανεξάρτητο με αυτά τα συστήματα αλλά θα μείωνε πολύ την εξάρτηση από το δίκτυο.  

Ειδικά στην Ελλάδα με τόσο ήλιο, παράδειγμα των υπαλλήλων στον τουρισμό, όπου το αυτοκίνητο τους κάθεται στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου που εργάζονται για 8 ώρες και βράζει από τον ήλιο, ΤΖΑΜΠΑ.  

Διαβάστε όμως την Είδηση ΕΔΩ