Συνήθως οι περισσότεροι που παίζουν μπαλωθιές δεν γνωρίζουν και πολλά πράγματα από όπλα.

                                                                    

Συνήθως οι περισσότεροι που παίζουν μπαλωθιές δεν γνωρίζουν και πολλά πράγματα από όπλα και σίγουρα θα γελάσουν ειρωνικά όταν το διαβάσουν αυτό, διότι είναι σίγουροι για το αντίθετο.

Πολύ σίγουροι.
Η σφαίρα δεν χωνεύεται από τον αέρα, δεν χάνεται. (Το έχω ακούσει και αυτό)
Όταν ρίχνουμε στον αέρα κρατώντας το όπλο κάθετα, η σφαίρα θα γυρίσει πάνω μας.
Οι πιθανότητες βέβαια είναι ελάχιστες διότι το χέρι δεν μπορεί να πετύχει ακριβώς κάθετη θέση. 

Μια μοίρα να ξεφύγει δεν θα γυρίσει πάνω μας. Κάπου θα πέσει όμως. Θα σκοτώσει ή τραυματίσει όποιον πετύχει αλλά όχι από την δύναμη της σφαίρας αλλά από το μεγάλο ύψος που θα πέσει. Η βαρύτητα θα σκοτώσει.
Και χωρίς όπλο δηλαδή, αν αφήσεις με το χέρι σου από ένα αεροπλάνο μια βολίδα σφαίρας και πετύχει κάποιον στο έδαφος θα τον σκοτώσει.

Όπως λέει τώρα ο οπλουργός στο παρακάτω άρθρο, ο πυροβολισμός σε 45 μοίρες είναι ο πιο "ασφαλής" τρόπος διότι δεν θα σκοτώσει η βαρύτητα αλλά μόνο η ορμή της σφαίρας. Η οποία θα μειώνετε συνεχώς όσο απομακρύνεται από το όπλο.

 

Θα διαφωνήσω όχι ως προς την εξήγηση αλλά στο ότι δεν ισχύει σε όλες τις συνθήκες. Ειδικά στα χωριά της Κρήτης όπου τα περισσότερα είναι ορεινά και ειδικά σε αυτά που το βουνό κόβει απότομα.

Όταν και όσοι κάνουν αυτή την «σωστή» κίνηση με τις 45 μοίρες βρίσκονται σε χωριό που είναι σε υψόμετρο, που συνήθως είναι, πάνω από 400-500 μέτρα και καμιά φορά πολύ μεγαλύτερο δεν σκέφτονται ότι όταν η βολίδα θα χάσει την ορμή της από την ρίψη στις 45 μοίρες θα βρίσκεται σε ένα υψόμετρο πάνω από 500 μέτρα ή και περισσότερο από το έδαφος. Αυτό σημαίνει ότι με την βαρύτητα θα γίνει για δεύτερη φορά επικίνδυνη. Ο αγρότης που θα είναι κάτω από το χωριό, στα 50 μέτρα υψόμετρο, και θα καλλιεργεί το χωράφι του θα γλυτώσει μόνο από τύχη.

Προσωπικά εγώ έχω ακούσει αρκετές φορές πυροβολισμούς από καραμπίνα όπου μετά από κάποια δευτερόλεπτα, αρκετά, να πέφτουν σαν βροχή τα σκάγια πάνω σε κάποιο πάνελ οροφής ή κάπου αλλού που μπορούν να κάνουν θόρυβο. Αναρωτιέμαι, δεν το ακούει αυτός που έριξε; Και αν το άκουσε, συνειδητοποίησε αυτό που έκανε; Την άλλη φορά δηλαδή δεν θα ρίξει; Πιθανότατα θα ξανά ρίξει.
Η συνήθεια τα ορίζει αυτά δυστυχώς.
Σίγουρα οι πιθανότητες να πετύχει μια σφαίρα κάποιον αγρότη σε ένα χωράφι είναι απίστευτα μικρές και αυτό λαμβάνετε από τους «πιστολέρο» ως εντελώς ακίνδυνο.

Πραγματικά ποιος θα έβαζε το παιδί του σε έναν τοίχο για να του ρίξει κάποιος από μια μεγάλη απόσταση με πιθανότητες να το πετύχει μόνο μια στο εκατομμύριο; Κανείς.
Πιθανότατα θα ρίξει στο παιδί χιλιάδες σφαίρες αλλά εφόσον η πιθανότητες είναι μόνο μια στο εκατομμύριο δεν θα το πετύχει αλλά ακόμα και έτσι κανείς δεν θα έβαζε το παιδί του στην πραγματικότητα σε αυτή τη δοκιμασία και καλά θα έκανε.

Τα βάζουν όμως όλοι στον ίδιο κίνδυνο απλά και μόνο επειδή δεν ορίζει κάποιος τις πιθανότητες που υπάρχουν σε κάθε μπαλωθιά που θα ριχτεί σε κάθε εκδήλωση. Μόνο επειδή δεν βγαίνει κάποιος να πει ότι «αυτή τη στιγμή θα ρίξω αλλά μη φοβάστε, υπάρχει μόνο μια πιθανότητα στο εκατομμύριο να πετύχω κάποιον».

Μια και μιλάμε για πιθανότητες, μια στο εκατομμύριο, θα διηγηθώ ένα περιστατικό.

Το έζησα. Το είδα με τα μάτια μου.
Σε μια εκδήλωση στα Χανιά πριν 35 χρόνια, έπεσε μόνο μια μπαλωθιά.
Ήταν πολιτισμένη εκδήλωση χωρίς μπαλωθιές. Κάπου όμως στο τέλος ένας έβγαλε και έριξε μια στον αέρα. Το γλέντι ήταν έξω. Μια. Μόνο μια.

Πέτυχε το καλώδιο του ρεύματος που ερχόταν στο κέντρο διασκέδασης κόβοντας το ρεύμα. Ευτυχώς ήταν τόσο κεντρική και εύστοχη που δεν έκοψε το λάστιχο αλλά μόνο το εσωτερικό σύρμα και δεν έπεσε κάτω και πάνω μας.
Είμαι σίγουρος ότι αν προσπαθούσε να το πετύχει θα έριχνε χιλιάδες σφαίρες και δεν θα το πετύχαινε ποτέ. Και όμως το πέτυχε με μόνο μια. 

Μια. Χωρίς να κοιτά προς τα πάνω. Όχι δύο ή τρείς. Μια.

Οι παράγοντες για να γίνει κάποιο λάθος όταν βγάζεις ένα όπλο για να ρίξεις είναι πολλοί.
Να σε σκουντήσει κάποιος μεθυσμένος, να είσαι εσύ μεθυσμένος, να σε πιάσει ένας πόνος από οποιοδήποτε ιατρικό πρόβλημα και να διπλωθείς την στιγμή που είσαι έτοιμος να πατήσεις την σκανδάλη, να σκοντάψεις, ακόμα και να φταρνιστείς  και χιλιάδες άλλοι που δεν μπορούμε να σκεφτούμε.

Για να είσαι σωστός και υπεύθυνος πρέπει να σκέφτεσαι κάθε φορά που παίζεις μια μπαλωθιά, σε κάποια εκδήλωση, ότι μπορεί να το πετύχεις εκείνη τη στιγμή και να μην είναι καλώδιο αλλά κάτι άλλο πολύ πιο πολύτιμο. 

Η ζωή είναι απρόβλεπτη. 

Ναι μπορεί να πεθάνει ο οποιοσδήποτε από οτιδήποτε αλλά είναι βαρύ να πεθάνει από μια βλακεία κάποιου.

Φυσικά αυτό που προτείνει ο οπλουργός με τα άσφαιρα δεν μπορεί να ισχύσει έτσι απλά, εκτός αν μιλάμε για όπλα που δεν μπορούν να φέρουν κανονικές σφαίρες. Αν είναι κανονικό όπλο και απλώς του βάζουμε άσφαιρα, συνεχίζει να είναι επικίνδυνο. 

Στο στρατό ήμουν εθελοντικά στα ΤΕΝΞ και πέρασα τα σχετικά σχολεία, θα έλεγα ότι τα άσφαιρα είναι πολύ πιο επικίνδυνα για μπαλωθιές από τις κανονικές σφαίρες, διότι όπως πολύ σωστά μαθαίναμε, το «άδειο» όπλο σκοτώνει περισσότερες φορές και δημιουργεί περισσότερα ατυχήματα από ότι το γεμάτο.  

Ηλίας Τρουλλινός.

Διαβάστε ένα ενδιαφέρον άρθρο Χανιώτη Οπλουργού. ΕΔΩ